اگر هدف ما بالابردن سطح خلاقیت در دانش آموزان و مدرسه ها و نیز کل جامعه باشد آن گاه لازم است درک روشنی از علت واقعی اهمیت این کار داشته باشیم وهمچنین لازم است به ارزش و اهمیت آن ایمان بیاوریم.
هدف اصلی آموزش و پرورش پویا و خلاق، آفرینش است .آفرینش انسان هایی توانا به انجام دادن کارهای نو، انسان هایی که کاشف ،نوزا و نوآور باشند.این مسئله بویژه با توجه به شرایط موجود در آستانه هزاره سوم بیشتر قابل تعمق است زیرا امروزه برای مقابله با مسائل فردی و اجتماعی پیچیده به پرورش افرادی نیاز است که با اتکا به نیروی اراده و تعقل خویش ،منطقی و خلاق اندیشیده و به جای وابستگی ناسالم و استفاده صرف از دستاوردهای اقتصادی فرهنگی دیگران ،مولد دانش ،فناوری ،فرهنگ مناسب برای زندگی مستقل ،فعال و خلاق در عصر دانایی باشند.
رشد خلاقیت علمی سازگار با ارزش ها و هنجارهای فرهنگی بومی ،توسعه ی دانش را به دنبال خواهد داشت .توسعه دانش بومی نیز زمانی معنا پیدا می کند که بستر رشد خلاقیت و نوآوری علمی در بین نسل آینده کشور مهیا گردد.نظام آموزش و پرورش نیز به عنوان فراگیرترین کانون آموزش نسل آینده مهم ترین بستر زمینه ساز آن رشد است.