امروزه نیازمند سیستم هایی از سنجش و ارزیابی هستیم که به هر دانش آموز به دیده حرمت نگاه کند. موهبت های طبیعی و انسانی او را بسیار بیشتر از آزمونهای سنتی امتحان نشان دهد. پس آن نوع سنجش که بتواند تصویری واضح و سه بعدی از رشد مهارت ها، تواناییها و دانش و نگرش دانش آموز بدهد قابل دفاع می باشد. باید دانست که کیفیت امری نسبی است و انعطاف پذیر می باشد و به طور کلی می توان گفت که کیفیت مقطعی نیست بلکه اندیشه ای مستمر است و براساس تلاش و فعالیت فرد انجام می گیرد. ارزشیابی توصیفی را می توان آموزش بدون نمره دانست و به جای تأکید بر ارزشیابی های پایانی بر ارزشیابی مستمر تأکید دارد. یکی از شعارهای اساسی ارزش‌یابیِ کیفی توصیفی«ارزشیابی در خدمت یادگیری» و یا «ارزشیابی برای یادگیری بهتر» است. بی‌تردید یادگیریِ با کیفیت از حقوق مهم دانش آموزان است. در این راستا، ارزشیابی کیفی توصیفی، با تغییر تأکید از ارزشیابی پایانی به ارزشیابی تکوینی در راه بهبود یادگیری دانش‌آموزان قدم گذاشته است.
